Normale Route
Aconcagua
De Normale Route is de meest eenvoudige weg naar de top. Soms wordt deze route ook de Noord-route genoemd, hoewel het eigenlijk Noord-Oost is. In principe hebt u geen ijsbijl of touw nodig. Als u dat gemakkelijk vindt, kunt u een uitschuifbare wandelstok gebruiken. Er is geen water onderweg, maar vlakbij de kampen is eeuwige sneeuw, die u kunt smelten om water te krijgen. Als u langs deze route omhoog gaat, zijn er verschillende opties. De meest gebruikelijke gaat via twee of drie hoogtekampen (Canadá, Nido de Cóndores y Berlín) op weg naar de top. Deze route heeft de voorkeur van de meeste klimmers, omdat hij technisch gezien niet moeilijk is en men geen ervaring in ijs- of rotsklimmen nodig heeft. De beklimming is volledig te voet. Afhankelijk van de omstandigheden zijn soms stijgijzers of vast touw nodig voor de veiligheid. Hieronder volgt een gedetailleerd overzicht van de route, compleet met informatie, plattegronden en foto’s.
Ascenso Aconcagua via Ruta Normal
Benadering
Benadering – Traject 1: Horcones (2950m) – Confluencia (3390m)
Dit middenkamp is een belangrijk punt om uw acclimatisering voort te zetten. Acclimatisering op mindere hoogte is minstens zo belangrijk als op grote hoogte.
Hoogteverschil: 400m
De benadering van basiskamp Plaza de Mulas begint bij parkwachterspost van Horcones. Het einddoel van de eerste dag is Kamp Confluencia. Eerst wordt bij de parkwachterspost het papierwerk voor de entrée van het park afgehandeld. Hier moet men de vergunningen voor hiken en beklimmen indienen. De dienstdoende parkwachter overhandigt u de genummerde vuilniszak. Vervolgens begint de hike naar de Quebrada de Horcones langs de Lagune de Horcones. We vervolgen onze weg over het veelbegane pad naar boven tot het volgende referentiepunt: de brug over de rivier Horcones. Deze brug is gebouwd tijdens de opnamen van de film Seven years in Tibet. Eenmaal de brug over komen we in een groen gebied aan de voet van de El Durazno kloof. Vanaf dit punt blijft het pad goed zichtbaar langs de oever van de rivier. Het pad gaat licht maar aanhoudend omhoog naar Kamp Confluencia.
Benadering – Traject 2: Confluencia (3390m) – Basiskamp Plaza de Mulas (4300m)
Plaza de Mulas is een van de meest bekende en spectaculaire tijdelijke bergkampen van de planeet. Honderden bergbeklimmers vanuit de hele wereld komen bijeen in dit afgelegen gebied midden in de Andes op meer dan 4000 meter hoogte. Hier leven ezeldrijvers, kampmedewerkers, koks, parkwachters, dragers, gidsen en klimmers enkele dagen samen en brengen de nachten door onder een sterrenhemel in de woeste natuur.
Hoogteverschil: 910m
Dit is een behoorlijk lang traject en met een groot hoogteverschil. Daarom is het aan te raden om bij wijze van acclimatisering te hiken naar het uitkijkpunt over de Zuidkam (Plaza Francia, 4000m). Zo kunt u geleidelijk wennen aan de hoogte en komt u in een betere conditie terug in Plaza de Mulas. Vanaf Confluencia volgen we het pad naar de brug over het lagergelegen deel van de rivier Horcones. Dit is een heuvelachtig gebied en er zijn veel wegwijzers naar de brug. Eenmaal over de bedding gaat het pad verder over de linkeroever van de rivier Horcones naar een gebied van oude morenes om tenslotte uit te monden in Playa Ancha. Dit is een vlakte van 10km lang op een hoogte van 3600 tot 3800m. Vanaf dit punt kunt u door de kloof Quebrada del Sargento Más de twee toppen van Aconcagua Mountain zien (zie afbeelding).
Playa Ancha is een opvallende formatie van veel keien, die eindigt in een andere opvallende plek van deze route genaamd Ibañez, net aan de voet van de ‘torens’ die het begin vormen van de westkam van Mount Aconcagua. Hier verandert het landschap opnieuw, het wordt ruiger en steiler en voert over de westkam, door een terrein van keien afgewisseld met oude morenes, nog steeds aan de rechteroever van de rivier Horcones.
Dan zien we aan de linkerkant van het pad de overblijfselen van een militaire berghut genaamd Colombia (4070m), die werd verwoest door een lawine. Daarna komen we bij de Cuesta Brava, een kort maar steil traject dat ons boven de 4000 meter brengt. Na Cuesta Brava gaat het pad door tussen morenes, om uiteindelijk uit te komen bij Kamp Plaza de Mulas. Bij de ingang van het kamp is een parkwachterspost, waar uw vergunning gecontroleerd wordt (check in). Iedere organisatie heeft een eigen gedeelte van het terrein om tenten op te zetten en diensten aan te bieden. Plaza de Mulas is een echt tentenkamp. Talloze ondernemingen verlenen diensten aan expeditieleden met vaste tenten, keukens, eettenten en toiletten, warme douches en internet. In dit kamp is een gespecialiseerder medische post, een reddingsteam van de politie uit Mendoza en parkwachters. Op vijftien minuten ten westen van het kamp is het berghotel Plaza de Mulas, dat overnachtingen en andere services aanbiedt aan expeditieleden.
Door de kloof Sargento Más heen kunt u de twee toppen van Mount Aconcagua zien,. Hier hebt u ook goed zicht op de Mount Pirámide aan de zuid-west kam van de Aconcagua Mountain, waar in 1985 op een hoogte van 5300 meter een originele Inca-mummie gevonden is.
Ascenso Aconcagua via Ruta Normal
Beklimming
Beklimming – Traject 1: Basiskamp Plaza de Mulas (4300m) – Kamp 1 Plaza Canadá (5050m)
Hoogteverschil: 750m
Bij Plaza de Mulas begint een zigzaggend pad dat vrij steil is en leidt naar El Semáforo (4550m), een smal pad tussen rotswanden.
Hiervandaan gaat het pad duidelijk zichtbaar verder naar een afgelegen monotone rotsachtige plek, die bekend staat als Las piedras Conway (4750m). Die zijn zo genoemd als herinnering aan Sir Conway (William Martin Conway , Engelse wetenschapper, professor in de kunst en bergbeklimmer, bereikte in 1898 de Filo del Guanaco, die de beide toppen van de Aconcagua Mountain verenigt).
De beklimming gaat verder naar een steil, naar links afbuigend pad dat al zigzaggend links uitkomt van de puntige rotsformatie die de entree vormt van Plaza Canadá (5050m).
Beklimming – Traject 2: Kamp 1 Plaza Canadá (5050m) – Kamp 2 Nido de Cóndores (5550m)
Nido de Cóndores is een echt uitkijkpunt. Aan de oostzijde ziet u de dalen Los Patos en Barreal en aan de noordzijde de indrukwekkende gevaarten Cordón de la Ramada, waarboven de toppen van Mount Mercedario verrijzen op 6770 meter. Achter Mount Cuerno ziet men de Valle Volcán, het verlaten land van Güsffeldt; aan de oostzijde de Catedral, het Cordón Limítrofe en Valle de Chile. Aan de zuidzijde, een uitzicht zonder einde. De Gran Acarreo en de noord- en zuid-toppen van Mount Aconcagua.
Hoogteverschil: 500m
We vertrekken uit Plaza Canadá via een lang steigend pad naar een prominente rots die bekend staat onder de naam La Piedra de 5000 metros (de rots van 5000 meter). Hiervandaan zigzaggen we verder naar een ander referentiepunt Cambio de Pendiente (5300m). Dit is ook een geschikte plaats om de tenten op te zetten, met de mogelijkheid om slechts twee keer te kamperen, namelijk Cambio de Pendiente en Berlín.
Na Cambio de Pendiente zijn er twee mogelijkheden. Afhankelijk van de situatie kunnen we omhoog zigzaggen in noordelijke richting naar de Gran Acarreo, waarna we uitkomen bij Kamp Nido de Cóndores. Of anders , als deze route niet door sneeuw onbegaanbaar is, de directe route omhoog dwars door het midden van de kaar tussen de Gran Acarreo en Mount Manso.
Uiteindelijk komen we aan bij Kamp Nido de Cóndores, en de opvallend gevormde rotsen met gedraaide punten. Dit zijn dezelfde rotsen als waar op een koude zomermiddag in 1897 Fitz Gerald en de zijnen onderkomen zochten tegen de sterke windvlagen uit het oosten.
Beklimming – Traject 3: Kamp 2 Nido de Cóndores (5500m) – Kamp 3 Berlín (5930m)
Op het eerste vlakke stuk komen we bij drie kleine berghutten, allen gebouwd in de jaren ’50. Helaas zijn de berghutten nauwelijks onderhouden en het is daarom af te raden er de nacht in door te brengen. U kunt beter uw tent opzetten. Iets verder omhoog bevindt zich het nieuwe Kamp Berlin, een mooie berghut met plaats voor zes tot acht personen. Net als de andere, is deze berghut zeer snel bezet tijdens het hoogseizoen, dus u kunt er beter niet vanuit gaan dat u er kunt slapen. Gelukkig is er op beide vlakten voldoende ruimte om uw tent op te zetten.
Hoogteverschil: 380m
Dit traject is veel korter dan het vorige, maar u hebt hier wel veel meer last van de hoogte. Het tempo gaat dan ook behoorlijk omlaag.
Het pad vervolgt in oostelijke richting, tot we zigzaggend bij een serie rotsachtige heuvels komen. Het uitzicht wordt steeds indrukwekkender naarmate we meer toppen achter ons laten. We komen opnieuw bij een opvallend punt van de tocht aan: El Balcón Amarillo (5800m), een mooie rotsformatie, waar we een welverdiende rust houden voordat we aan de laatste inspanning van de dag beginnen.
Hiervandaan gaan we verder in oostelijke richting en na een paar bochten komen we bij het steile pad dat langs geelgekleurde rotsen omhoog leidt. Dit pad gaat naar Kamp Plaza Cólera (5970m) een alternatief voor Kamp Berlín dat vanaf dit punt even ver is. Daarna komen we aan bij Kamp Berlín (5930m).
Beklimming – Traject 4: Kamp 3 Berlín (5930m) – TOP (6962m)
Deze beklimming heeft niet veel grote technische uitdagingen, maar vraagt toch veel van lichaam en geest. Hier zult u het effect van de hoogte op uw lichaam goed merken, zelfs als u goed geacclimatiseerd bent.
Hoogteverschil: 1032m
De dag dat we de top beklimmen, beginnen we vroeg. Het pad is duidelijk te zien en gaat verder omhoog langs rotsformaties totdat we bij rotsen komen die bekend staan als Piedras Blancas of Witte Rotsen (6060m). Hier stijgt het pad over de noordkam tot aan een kleine pas die leidt naar de noord-oost kant van de berg. Vanaf hier gaat de beklimming verder tot het eerste referentiepunt van deze dag: Refugio Independencia (6380m).
Dit is een goed moment om even stil te staan bij de algemene conditie en het energieniveau van de groep, voordat we het laatste traject trotseren. Op dit punt moet ook de beslissing om verder te gaan, goed overdacht worden.De tocht gaat nu verder over een bergrug ten oosten van de berghut genaamd Portezuelo del Viento. Hier begint de Travesía , een lange hike met weinig hoogteverschil die de Gran Acarreo doorkruist van oost naar west. Hier kunnen de omstandigheden zeer veranderlijk zijn. In de eerste plaats staat deze plek bloot aan de ochtendwind. Deze wind komt vanuit het dal, stijgt in harde vlagen en zorgt voor een sterke daling van de gevoelstemperatuur. Wat betreft het terrein kunnen er soms grote stukken bevroren sneeuw of ijs liggen, wat het gebruik van stijgijzers en ijsbijlen noodzakelijk maakt. Hoewel de helling niet meer dan 30 graden is, kan een uitglijder op zo’n ijsplaat serieuze schade aanrichten op deze hoogte. De route leidt tot een veel steilere helling en deze brengt ons naar de voet van La Canaleta, waar we een rotswand vinden die bekend staat als La Cueva(6650m).
De paden die door La Canaleta leiden, zijn vrij steil en lopen over het westelijke deel vlak langs de grote rotswand. Deze wand wordt steeds smaller tot hij verdwijnt in El Acarreo. Hier vervolgen we iets naar rechts over steil terrein met losse keien.Met korte zigzag bewegingen komen we nu bij de rand van de berg. Enkele meters voor de rand zien we het pad weer, dat langzaam omhoog gaat door de Filo del Guanaco. Op deze manier voorkomen we te veel blootstelling aan de Zuidwand.
Inmiddels zijn we op 6800 meter hoogte en de top is al zichtbaar aan de oostkant, aan het eind van dit traject. De kans op uitputting door gebrek aan zuurstof is hier het grootst. We gaan nog maar zeer langzaam vooruit en we stoppen regelmatig om de benen te ontspannen en de snelheid van de hartslag omlaag te brengen. Ik adviseer op zo’n moment dieper in te ademen om meer zuurstof in de longen te brengen. Daarnaast helpt het ook om regelmatig snoepjes met suiker te eten om zo het suikerniveau in het bloed op peil te houden. Tot slot kan een thermosfles met warme thee of koffie op die laatste vermoeiende meters helpen voorkomen dat u uitdroogt. Helemaal kunt u uitdroging niet voorkomen vanwege de hyperventilatie, de droge lucht en omdat het nu eenmaal onmogelijk is voldoende drinken mee te nemen voor deze beklimming.
Ook al lijkt dit laatste stuk kort, het duurt toch 45 minuten tot een uur voordat we dan eindelijk de top bereiken. Op dit stuk worden uw lichaam, de acclimatisatie en uw geestelijke gesteldheid pas echt op de proef gesteld. Tenslotte op de allerlaatste meters van het traject Filo del Guanaco is er nog een rotsachtige passage die om de top heen draait in noordelijke richting, waarna we uiteindelijk de top bereiken.
Mount Aconcagua,de top wacht op jou.